martes, 11 de diciembre de 2007

TIOLINDO YE ANGUSTIAS

TIOLINDO YE ANGUSTIAS

Cuando falamos da tía Nieves, ye de que era unha buena cuntadora de cuentos, falamos tamén da sua hirmá Angustias. Angustias o ser sulteira nun tiña a categoría de tía, vivia co seu hirmau Tiolindo ye era unha das casas que nos fiandois más se enchia de xente, porque tiña unha cociña baxa con muy buen lume ye muy quente.
He intentado buscar alguna foto de Angustias (que tengo que tener por algún sitio), pero no la he encontrado, así que pongo una foto del pueblo en invierno, que es cuando se hacían los fiandones y cuando la encuentre la cambiaré.

Empiezo como en otras ocasiones con un apunte sobre Angustias escrito por Ismael.

Angustias era cuando yo era niño como una pantalla de dibujos animados de las de ahora ya que no solo nos cantaba, o recitaba la letra sino que parecía que lo estabas viendo con su maestría para recitar y contar las historias a los niños como yo, que nos quedábamos clavados mirándole. Que encima le deshacíamos el fuego "bajo" de su casa pero tanto ella como Teolindo (d.e.p) tenían una gran paciencia (o mucho cariño a los niños ) pienso yo.”…..Ismael.

Ismael además en el antíguo foro, puso alguno de los cuentos que Angustias, la tia Nieves o la tía Antolina nos habían contado de niños, haré un apartado en este blog para poner esos y otros cuentos.

FIANDON EN CASA DE TIOLINDO YE ANGUSTIAS.
No inverno despois de cenar, a xente vai chegando pouco a pouco a casa de Tiolindo y`Angustias.

Os homes levan brimas ou brengas pa facer canistros ou megos, alguis tamen (eles ou as mulleres) o boto de mazalo leite; as mozas yas mulleres levan un trapo que romendar, unha manela de lá, a roca yo fuso pre fiar, ou ya os nuvelos yas agullas pre tecer unhos carpines, os ninos nun faciamos nada, solo estorbar (pra que os mozos nun puderan cortejalas mozas).

En Vilar ainda nun hay luz ye alumanse con ganzos que son paus secos de uz que dan unha llamara muy clara e luminosa. No medio colgando da garmalleira o tambor das castañas o que alguen ye vay dando voltas.

Encuanto se taba todos xuntos empezabamos os ninos a pedirlle a Angustias que nos cuntara unha historia, primeiro faciase de rogar: que se nun me acordo, que si ya vo las cuntei oite,...pero cuando empezaba, que maravilla de contadora de cuentos, que prodigiosa memoria para recitar de seguido historias y mas historias, que timbres y que inflexiones de voz según el personaje, cuantos incisos y aclaraciones para que realmente la entendieramos, cuanto, cuanto. y aun no acavada una ya los niños pediamos otra, que si la de la estación de Alicante, que si la del conde linos, que si la de don Rodrigo y la culebra que lo comia vivo en la tumba, que si a letanía do lobo ya cocha, que si la de Gerineldo... y ella empezaba: Gerineldo, Gerineldo/ paje del rey tan querido/ si fueras rico de hacienda/ como eres galán polido (aquí hacia un inciso para explicar que polido quería decir guapo y buen mozo)/ dichosa fuera la dama que se casara contigo.... y seguía la historia larguísima.

Gracias a ti algunos cogímos la afición a la lectura, para poder conocer tantas historias como tú sabes. Gracias Angustias por tu cariño.

Pancho.

No hay comentarios: